07.10.2024 Ptoza – co to jest i jak leczymy?
Ptoza to przypadłość związana z opadaniem powieki górnej. Schorzenie może być wrodzone lub nabyte, a jego konsekwencją jest zwężenie szpary powiekowej. Defekt estetyczny czasem może powodować zaburzenia widzenia. W medycynie estetycznej pacjenci ze stwierdzoną ptozą mogą poddać się chirurgicznej korekcie powiek lub skorzystać z zabiegów bez skalpela: plazmy i lasera frakcyjnego CO2.
Ptoza – charakterystyka
Nazwa schorzenia pochodzi od łac. słowa „ptosis” – oznaczającego opadanie części ciała. Przypadłość, na której dzisiaj się skupimy to blefaroptoza, czyli opadanie powieki górnej. Prawidłowa szerokość szpary powiekowej wynosi 9 mm, natomiast u pacjenta ze zdiagnozowaną blefaroptozą, powieka górna przykrywa co najmniej 2 mm tęczówki. Ptoza oka charakteryzuje się nieprawidłowym położeniem powieki górnej względem położenia anatomicznego, czego skutkiem jest zwężenie szpary powiekowej. Ptoza jest to defekt estetyczny, który dodatkowo może przysłaniać gałkę oczną, co prowadzi do zaburzeń widzenia.
Przyczyny
Ptoza oka może być wrodzona lub nabyta. U 75% pacjentów występuje ptoza jednostronna, a 10% przypadków ma podłoże dziedziczne. U większości pacjentów ptoza jest spowodowana nieprawidłowym rozwojem mięśnia dźwigacza powieki. Patologia włókien mięśniowych skutkuje niemożnością wykonywania ruchów powieką. W literaturze przedmiotu typuje się 3 rodzaje ptozy wrodzonej: blefaroptozę prostą, synkinetyczną i z defektem aponeurotycznym. Wszystkie rodzaje ptozy spowodowane są tym samym czynnikiem – dysfunkcją aparatu ruchowego powieki.
Ptoza nabyta może być następstwem noszenia szkieł kontaktowych, powikłań po zabiegach chirurgicznych tj. katarakta, operacja jaskry, uraz oka. Przyczyn ptozy nabytej jest więcej – alergie, ciąża, infekcje, przyjmowanie steroidów czy też częste pocieranie powieki. Ptoza nabyta najczęściej wynika ze zmian inwolucyjnych mięśnia dźwigacza powieki górnej, a także rusztowania powieki.
Ptoza oka może być również objawem towarzyszącym chorób:
– porażenia nerwu okoruchowego
– zespołu Hornera
– zespołu Duane’a
– dystrofii mięśniowej, dystrofii oczno-gardłowej
– oftalmoplegii
– miastenii
– guza oczodołu
– pourazowego opadania powiek
Ptoza – leczenie w gabinecie medycyny estetycznej
Chirurgiczna korekta powiek odbywa się po kwalifikacji pacjenta do zabiegu na konsultacji. Lekarz zleca odpowiednie badania oraz objaśnia przebieg procedury. Technika operacji powiek jest dobierana przez lekarza indywidualnie do wskazań pacjenta. Jedną z technik medycyny estetycznej jest skrócenie rozcięgna mięśnia dźwigacza powieki i mięśnia Müllera. W przypadku, gdy czynność mięśnia dźwigacza powieki wynosi mniej niż 4 mm, lekarz może zastosować procedurę podwieszenia do mięśnia czołowego w obrębie łuku brwiowego. Operacja opadających powiek jest często przeprowadzana z plastyką powiek górnych.
Pacjent otrzymuje znieczulenie miejscowe, co sprawia, że procedura operacji powiek jest komfortowa. Podczas zabiegu chirurgicznej korekty powiek lekarz nacina skórę równolegle do brzegu powiek. Atutem operacji powiek jest fakt ukrycia blizn w załamku górnym.
Jeśli występują wskazania, lekarz może sięgnąć po alternatywne metody. Zabieg plazmy i laserowa korekta powiek to doskonałe przykłady blefaroplastyki, które wykonuje się bez skalpela. Zabieg plazma wykorzystuje zjawisko sublimacji. Urządzenie generuje wiązkę plazmy, następuje odparowanie i obkurczenie skóry. W efekcie nadmiar skóry na powiekach zostaje usunięty. Pacjent nie musi obawiać się bólu – podaje się mu krem znieczulający, a zaletą procedury jest brak niszczenia sąsiednich tkanek. Remedium na opadające powieki jest laser frakcyjny CO2. Wiązka lasera pobudza skórę powiek do regeneracji, co redukuje problem opadających powiek oraz stymuluje syntezę kolagenu i elastyny. Dzięki temu u pacjenta obwisłe powieki zostają zastąpione zdrową, elastyczną skórą.
Piśmiennictwo
M.Wiszniewska, M.Rogoziewicz, Opadanie powiek w chorobach neurologicznych [w:] Polski Przegląd Neurologiczny 2013, tom 9, 3, 113–119.
